Afgelopen schooljaar nam ik deel aan de 7e tranche van de opleiding tot VO-managementcoach. In een groep van 12 schoolleiders uit het hele land gingen we in september van start. Tijdens de startbijeenkomst zaten we nog wat onwennig bij elkaar, maar dat veranderde al snel. De opleiding kenmerkt zich door veel oefenen met kleine casus, waardoor je je coachmethodieken eigen maakt én elkaar goed leert kennen.
Elke themabijeenkomst kregen we een aantal coachinstrumenten aangereikt en oefenden we op elkaar. Dat leverde mooie gesprekken op met een lach en soms een traan. Coaching gaat vaak niet over de inhoud van (onderwijskundig) leiderschap, maar veel meer over de emoties en de gevoelens die spelen als je aan het werk bent. In de twee coachtrajecten die ik voor de opleiding deed, ging het over persoonlijke dilemma’s in relatie tot andere spelers in de school.
Supervisie in een kleine groep maakt ook deel uit van de opleiding. In een kleine groep van een man of vier reflecteer je op het coachtraject met je coachee. Het zijn reflectieve bijeenkomsten waarin je gespiegeld wordt door je supervisor en collega-cursisten over je aanpak. Je kijkt terug op een casus uit je coachpraktijk en krijgt feedback. Ook oefen je eventueel met een andere aanpak, zodat je in een veilige setting nieuw gedrag kunt uitproberen. Ik heb dit ervaren als een enorm krachtig instrument om te leren. Het leert je veel over je aanpak en ‘blinde vlekken’. Dat helpt je in volgende gesprekken met je coachee.
Mijn coachees waren heel tevreden met de coachsessies. Het heeft hen geholpen naar zichzelf, in relatie tot anderen, te kijken en inzicht gegeven in hoe ze effectief kunnen handelen. Ze gaven aan dat het hen heeft geholpen om veel bewuster keuzes te maken over hun aanpak en zich zekerder te voelen. En dat terwijl ik alleen maar vragen heb gesteld en ze door een proces heb geleid, want de oplossing voor hun dilemma’s bedachten ze natuurlijk zelf!
Karin Poerstamper (Directeur Veluws College Mheenpark)